Układ równowagi - Nowe odkrycia w dziedzinie otoneurologiii
Zasady działania układu przedsionkowo-móżdżkowego wg badań i interpretacji Autora

strona główna

Zdjecie dyplom

"Kto we łzach sieje, żąć będzie w radości"

Psalm 40


Profesor Nauki senso stricto
dr hab.n.med. Jerzy Nakiela
Ordynator Oddziału Laryngologicznego
Kierownik Pracowni Badania Układu Równowagi
Tomaszowskie Centrum Zdrowia
w Tomaszowie Mazowieckim

Publikacja jest chroniona prawem autorskim. Publikowanie, powielanie i przetwarzanie tekstu, tabel i ilustracji, oraz jakiekolwiek ich wykorzystanie w celu innym, niż użytek prywatny wymaga zgody Autora.

HASŁA INDEKSOWE: układ przedsionkowo-móżdżkowy, układ równowagi, błędniki, półkule móżdżku, móżdżek, testy kinetyczne, testy kaloryczne, testy statyczno-dynamiczne, własna próba dynamiczna wahadłowego marszu w miejscu, odruchy przedsionkowo-móżdżkowo-oczne, odruchy przedsionkowo-móżdżkowo-rdzeniowe, odruchy okulomotoryczne, habituacja, kompensacja, przewaga kierunkowa, zjawisko Ruttina, zjawisko Bechterewa, nowe teorie w otoneurologii, historia odkryć w dziedzinie otoneurologii, Robert  Barany, Ernst Ewald.

Badaczom, którzy od wieków usilnie pracowali nad poznaniem tajemnic funkcjonowania złożonego układu równowagi stronę internetową tę poświęcam.

Wspaniałym polskim naukowcom, ludziom szlachetnym i prawym, którym komuniści i tajna policja Urzędu Bezpieczeństwa i Służby Bezpieczeństwa złamała karierę naukową swoje odkrycia naukowe w dziedzinie otoneurologii – dedykuję.

-Jestem odkrywcą układu przedsionkowo-móżdżkowego, jego zasad działania, które po raz pierwszy publicznie przedstawiłem w wykładzie habilitacyjnym 20.11.1990r w Wojskowej Akademii Medycznej w Łodzi. Odkrycie to dało podstawę do wyjaśnienia podstawowych zagadnień z zakresu fizjologii i patologii  błędnika i móżdżku, a tym samym umożliwiło stworzenie nowoczesnej otoneurologii, w tym wiele nowych teorii.

-Jestem również autorem próby dynamicznej, tzw. wahadłowego marszu w miejscu, która w prosty sposób pozwala diagnozować uszkodzenia obwodowe i ośrodkowe układu równowagi. Dokładne poznanie odruchów przedsionkowo-móżdżkowo-rdzeniowych w próbie własnej w uszkodzeniach obwodowych narządu przedsionkowego i w uszkodzeniach półkul móżdżku dały mi podstawy do wyjaśnienia zasad współdziałania kanałów poziomych błędników z półkulami móżdżku.

Pomimo moich odkryć naukowych w dziedzinie otoneurologii, które po raz pierwszy ujrzały światło dzienne 20.11.1990r, nadal tzw. autorytety naukowe w tej dziedzinie, bez przerwy, do znudzenia publikują prace, wydają podręczniki w oparciu o wiedzę aktualną pod koniec 19-tego i na  początku 20-ego wieku. Dlatego podjąłem decyzję o stworzeniu własnej strony internetowej, aby z moimi odkryciami naukowymi mogli zapoznać się fizjolodzy, neurolodzy, laryngolodzy oraz badacze innych specjalności na całym świecie. W 21-ym wieku tę formę prezentacji naukowych osiągnięć uważam za bardziej efektywną niż pisanie książek. Dostęp do wiedzy jest szybki i powszechny. Publikację mojego dorobku naukowego przedstawiam również dlatego, aby już nigdy żaden profesor, nieznający podstaw fizjologii i patologii układu równowagi nie próbował  negatywnie oceniać moich prac naukowych. Udowadniam recenzentom, którzy pisali negatywne opinie moich prac naukowych i negatywnie oceniali mój dorobek naukowy, że nie mieli racji, okazali się zwykłymi analfabetami, pomimo, że w środowisku naukowym postrzegani byli jako wybitni specjaliści w dziedzinie otoneurologii.

Ujawniam również w jaki sposób grupa trzymająca władzę w dziedzinie otoneurologii, czyli mafia, rodem z PRL-u, niszczyła niezależnych naukowców, wykorzystując do tego instytucje państwowe. Przedstawię całośc dokumentów obrazujących w jaki sposób dokonano przestępstwa w CK, usilnie starając się unicestwić jedno z największych odkryć w dziedzinie otoneurologii. Na swoim przykładzie chcę przedstawić czytelnikom jakie są następstwa grubej kreski, braku dekomunizacji i lustracji dla rozwoju polskiej nauki.

Jestem absolwentem Liceum Ogólnokształcącego im. Tadeusz Kościuszki w Wieluniu (1963r) oraz absolwentem szóstego kursu Wydziału Lekarskiego Wojskowej Akademii Medycznej w Łodzi (1969r). W 1972r rozpocząłem specjalizację z otolaryngologii w Klinice Laryngologicznej WAM w Łodzi, którą kierował Prof. dr hab. med. Józef Borsuk. Jako młody asystent w pracy codziennej zetknąłem się z bardzo trudnymi problemami otoneurologii klinicznej. Pomimo rozwoju tej dyscypliny nauki od kilku wieków, to nadal nieznane były podstawowe wiadomości z zakresu fizjologii i patologii błędnika i móżdżku. Nie wyjaśniono podstawowych zjawisk z tej dziedziny jak zjawisko habituacji, kompensacji, przewagi kierunkowej w odruchach przedsionkowo-móżdżkowo-ocznych i przedsionkowo-móżdżkowo-rdzeniowych, zjawiska Ruttina,Bechterewa, zasad powstawania odruchów przedsionkowo-móżdżkowo-ocznych i odruchów przedsionkowo-móżdżkowo-rdzeniowych w testach kinetycznych i kalorycznych. Od tej pory całą drogę naukową i życiową poświęciłem  badaniom w/w zagadnień. Wiedziałem, że jest to trudne i zarazem niebezpieczne. Ale za motto moich działań przyjąłem stwierdzenie Maxwella – cyt.”aby młodzi naukowcy nie bali się burzyć utartych prawd, uznanych autorytetów”. Rozpocząłem szperanie po zakątkach układu równowagi, koniecznie chciałem znaleźć wytrych lub szyfr pozwalający na odkrycie tajemnic tego zmysłu. W oparciu o własne przemyślenia rozpocząłem badania w dziedzinie otoneurologii od podstaw, aby pójść właściwym tropem. W założeniach uznałem, że podstawą rozszyfrowania tego układu będzie dokładne poznanie odruchów przedsionkowo-móżdżkowo-rdzeniowych w izolowanych uszkodzeniach błędnika i półkul móżdżku. W oparciu o obserwacje poczynione przez Ewalda w 1892r, oraz własne, wymyśliłem własną próbę  dynamiczną, wahadłowego marszu w miejscu do diagnostyki uszkodzeń błędników i móżdżku. Pierwszy etap badań dotyczył oceny przydatności mojego testu w diagnostyce uszkodzeń obwodowych narządu równowagi, czyli błędnika. Po zdaniu egzaminu na pierwszy stopień z otolaryngologii, zostałem zatrudniony w Instytucie Medycyny Pracy w Łodzi. W tym czasie w Pracowni Badania Układu Równowagi był już zainstalowany aparat do pobudzeń kinetycznych firmy Tönnies 420 z możliwością stosowania pobudzeń wahadłowych. Zależało mi na tym aby badania prowadzić w oparciu o dobry, nowoczesny sprzęt, co pozwalało dokładnie programować parametry odpowiednich testów i dokładnie oceniać i obliczać uzyskiwane reakcje przedsionkowo-móżdżkowo-oczne. Kolejność moich odkryć naukowych przedstawię szczegółowo po wcześniejszej prezentacji historii badań i odkryć w dziedzinie otoneurologii.

Copyright © 2024 Otoneurologia - Jerzy Nakiela - Wszelkie prawa zastrzeżone
Realizacja: Dianthus
Dokument wydrukowany ze strony: www.otoneurologia.com.pl/pl/